WYSTAWA RZEŹBY W GLERII SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ „FRA ANGELICO” W MUZEUM ARCHIDIECEZJALNYM.

Po letniej, wakacyjnej przerwie galeria  sztuki współczesnej  „FRA ANGELICO” Muzeum Archidiecezjalne w Katowicach znowu tętni życiem zachwycając miłośników sztuki współczesnej niepowtarzalnym urokiem i pięknem prezentowanych dzieł. Tym razem we czwartek- 15 września odbył się wernisaż wystawy rzeźby  Stanisława Cukier pt.  „OTO CZŁOWIEK”.

Autor w swoich pracach odsłania emocje, przeżycia, które pokazują prawdę o człowieku w sposób, który jest znakiem człowieczeństwa.

Na wystawie w Galerii zaprezentowane rzeźbiarskie portrety - to ludzie, którzy wywarli szczególny wpływ na życie artysty. Rzeźbiarz prezentując osoby niezwykłe, jemu bliskie – św. Edyta Stein, św. Brat Albert podkreśla wymiar ludzkiego dramatu zawarty w  Ewangelii: OTO CZŁOWIEK- Piłat wskazuje na Jezusa.

Na wernisaż przybyło wielu miłośników sztuki. Wernisaż swoją obecnością  zaszczycił Bp Adam Wodarczyk.

Tę wystawę powinno się oglądać w ciszy, kontemplować. Każda rzeźba zmusza aby się zatrzymać dłużej. Wystawa trwa  do 13 października.

Muzeum czynne: wtorek, środa, czwartek 14,00-18,00, sobota 11,00-15,009 w czasie trwania wystaw czasowych).

tekst i zdjęcia

Jan Mieńciuk

KRÓLOWA POKOJU

                             Jan Mieńciuk

Wszystko kosztuje

trzeba płacić

tylko Matka

nie wystawia rachunku

pragnie jedynie

serca

Medziugorje, sierpień 2016r       

PIELGRZYMKA DO KRÓLOWEJ POKOJU

We wtorek, 23 sierpnia po porannej mszy św.  w Hospicjum w Chorzowie Batorym grupa wolontariuszy i personelu  hospicyjnego z dr Barbarą Kopczyńską - inicjatorką  i organizatorką pielgrzymki i ks.

dr Marcinem Niesporkiem, wyruszyła na pielgrzymkę do Matki Bożej Królowej Pokoju w Miedziugorje.

Obecnie, za sprawą objawień Matki Bożej od 24 czerwca 1981 r. dzieciom  „widzącym” Ivanka Ivanković, Mirjana Dragićević, Vicka Ivanković, Ivan Dragićević, Ivan Ivanković i Milka Pavlović,  ta miejscowość stała się znana na całym świecie. Tutaj  jest najwięcej  nawróceń, nieustannie odbywa się spowiedź we wszystkich językach świata – stąd Medziugorje jest często nazywane „konfesjonałem świata”.

Wieczorem dojeżdżamy do jednego z najstarszych miast Chorwacji – do Ludbergu. Według legendy  Ludbreg znajduje się w centrum świata (centrum mundi), ponieważ dwa wielkie miasta Europy – Budapeszt i Wiedeń są oddalone od niego dokładnie 225 km. Ten fakt został odnotowany na rynku starego miasta. Tutaj  w 1411 r. zdarzył się Cud Eucharystyczny  - w trakcie Eucharystii kapłan wątpił w przeistoczenie, kiedy więc przełamywał hostię z opłatka spłynęła krew,  wino zamieniło się w autentyczną ludzką krew.

W roku 1513 papież Leon X wydal bullę, w której publicznie i uroczyście ogłosił autentyczność relikwii i pozwolił na jej czczenie.

W kościele Najświętszej Trójcy, przy relikwiach  Najświętszej Krwi Chrystusowej rozpoczynamy drugi dzień naszego pielgrzymowania.

Zaraz po Eucharystii wyruszamy
w dalszą drogę. Zatrzymujemy się przy Parku Narodowym JEZIORA PLITWICKIE
 - 16 czystych, krasowych jezior połączonych ze sobą siecią ponad 90 kaskad, wodospadów (największy Veliki Slap 78m) i strumieni, otoczonych lasami. Kolor wody w jeziorach zmienia się w zależności od zawartości minerałów, roślinności i kąta padania światła. 

Niezwykle bajeczne formacje skalne, kaskady wodospadów. Najbardziej zdumiewające jest to, iż mimo ogromnej ilości turystów panuje idealna harmonia, spokój. Tutaj nikt się
nie śpieszy. Tuż obok ścieżki w wodzie pływają ryby, kaczki przez nikogo nie płoszone – niezwykle rajski widok. Idziemy więc bardzo wolnym tempem. Dopiero późnym wieczorem dojeżdżamy do Miedziugorje.

W środę, 25 sierpnia rozpoczynamy dzień modlitwą różańcową idąc kamienistą drogą
na Górę Objawień. Trzeba iść bardzo ostrożnie, po kamieniach  różnej wielkości, trochę  wygładzone przez rzesze idących pielgrzymów. To tutaj 24 czerwca 1981 r. Matka Boża skierowała do „widzących” pierwsze wezwanie  POKÓJ, POKÓJ, POKÓJ i tylko POKÓJ. Pokój musi zapanować między człowiekiem i Bogiem”.

Wieczorem, przed ołtarzem polowym odmawiamy wspólnie różaniec. Każdy pielgrzym odmawia w swoim języku. Tworzy się niezwykła jedność. Po różańcu około stu kapłanów koncelebruje Eucharystię Świętą, na której gromadzi się ponad 10 000 wiernych z różnych miejsc świata (dziś nie ma żadnego święta). Niezwykłe skupienie. Po Eucharystii adoracja Przenajświętszego Sakramentu.

 Moi przyjaciele ze zdumieniem stwierdzili - nigdy nie przeżyli czegoś takiego, aby przy tak ogromnej ilości ludzi mogła panować tak wielka cisza, że nawet słychać bicie własnego serca - no właśnie, w tej wielkiej ciszy serca trzepotały jak szalone . Wiele różnych osób, z różnych środowisk! Coś wszystkich w niezwykły sposób łączyło. Tak! Pragnienie POKOJU, pragnienie DOBRA. 

Chyba tylko Matka Boża wie ile młodych ludzi dziękowało łzą za tę jedyną, niepowtarzalną chwilkę trwania w OBECNOŚCI BOŻEJ.

Święto Matko Boskiej Częstochowskiej, 26 sierpnia świętujemy w Dubrowniku. O godz.11 gromadzimy się w Sanktuarium św. Błażeja - patrona chorób gardła, który jest też patronem tego urokliwego miasta. Mszę św.  sprawuje nasz duchowy opiekun  ks. Marcin.  Modlimy się za naszą Ojczyznę, rodziny, przyjaciół. W nabożeństwie miała uczestniczyć tylko nasza grupa hospicyjna. W Eucharystii jednak wzięło wiele innych osób, którzy znaleźli się w tym czasie w świątyni. Po mszy błogosławieństwo przez wstawiennictwo św. Błażeja, ze świecami o uzdrowienie z chorób gardła i innych chorób. Po mszy św. zwiedzamy najpiękniejsze miasto nad Adriatykiem. Tutaj przepyszne są lody, a za sprawą św. Błażeja nikomu nie szkodzą na gardło.

W sobotę, już o godz. 5, przed świtem wyruszamy na Górę Kriżevac rozważać Stacje Drogi Krzyżowej.  Przed nami idzie kilka grup.  Najbardziej wyjątkowa droga, stacje usytuowane między głazami kamienistej drogi, której  kamienie, wygładzone jedynie przez stopy rzesz pielgrzymów idących o każdej porze dnia, a również i nocy. Trzeba włożyć wiele trudu
by wejść na górę. Niektóre osoby idą o kulach i bez względu na zmęczenie. Niejednokrotnie bywa tak, że po wejściu na górę, odzyskują sprawność, że  już nie potrzebują laski. Inne, (młodsze) osoby idą poprostu boso. Kto im każe? Miłość? Tak! Ta droga krzyżowa, to jest MODLITWA SERCA.

Tutaj istnieje Wspólnota Cenacolo niosąca pomoc młodym ludziom z problemami,
w szczególności narkomanom i alkoholikom – powstała w lipcu 1983 roku z inicjatywy włoskiej zakonnicy Elwiry Petrozzi. Obecnie działa 56 domów wspólnoty na całym świecie,
w tym 3 w Polsce. Metoda terapii opiera się na intensywnej pracy, modlitwie, dzieleniu się uczuciami, rozwijaniu talentów i zajęciach sportowych. Wspólnota nie zatrudnia kwalifikowanych psychologów, ani nie stosuje terapii farmakologicznej. Z danych z ostatnich 25 lat funkcjonowania wspólnoty wynika, że skuteczność tej terapii przekracza 80%.

Wspólnota od samego początku nie ma żadnych dotacji. Na utrzymanie i rozwój  zapracowują sami uczestnicy tej wspólnoty.

Młodzi ludzie, którzy wcześniej byli narkomanami, alkoholikami obecnie bardzo przyjaźni, uczynni, serdeczni. Więc niejednokrotnie okoliczni, gospodarze, przedsiębiorcy wspomagają darami żywności itp.

Może ktoś powiedzieć, że nic nowszego Matka Boża nie mówi ponadto, co zostało zapisane
w Ewangelii. Ale przecież w Kanie Galilejskiej powiedziała tylko kilka słów „Uczyńcie
co wam mówi Syn”. Matka Boża orędzia przekazuje  najbardziej zwyczajnym, prostym dzieciom, tylko jedno zapewne wyróżniało spośród rówieśników - ich serca były czyste,
 i pokorne. Tylko takie serca nie dokonają zniekształceń przekazywanych orędzi. 

Matka Boża prosi aby nasza modlitwa wypływała z głębi serca - była modlitwą serca. 

Tekst i zdjęcia

Jan Mieńciuk

ŻYCIE TOCZY SIĘ DALEJ - na chwałę Bogu

Od początku dziejów

wszystko, co najpiękniejsze

łuki tryumfalne, pomniki, hymny

ludzie zawsze tworzyli

na chwałę Bogu

Największym marzeniem Elen pomodlić się w tynieckim  kościele św. św. Piotra i Pawła należącym do opactwa Benedyktynów oraz zaśpiewać w tej pięknej świątynia chwałę Bogu  i Matce Bożej. 

Każdy człowiek pragnie podarować osobie, którą kocha to co ma najpiękniejsze.

Elena i Swietłana  miały tylko piękne głosy i talent śpiewu. Podarowały więc Matce Bożej swoją modlitwę śpiewając  PANIS AGELICUS. W tej chwili najpełniej otwarły serca dla Boga, dla Matki Bożej, Maryi.

W świątyni jeszcze nie było nikogo, tylko O. Benedykt krzątał się przygotowując ołtarz do popołudniowego nabożeństwa. Świątynia Benedyktów w Tyńcu już wiele doświadczyła. Tym razem czyste, piękne głosy wypełniły cała przestrzeń majestatycznej świątyni. To była najpiękniej zaśpiewana pieśń – najpiękniej, bo na chwałę Bogu i Maryi.

ŻYCIE TOCZY SIĘ DALEJ- SAKRAMENT

PATRYK

/IMIONA ZMIENIONE/

 Przyjechał ze wschodniej Polski najpierw do Wrocławia aby studiować. Od rodziny nie dostawał żadnej pomocy. Na swoje utrzymanie więc zarabiał jako zmywacz naczyń w restauracji. Po studiach jednak zostawił Wrocław i przyjechał na Śląsk. Od dziecka był zawsze sumienny, dokładny. W Gliwicach znalazł pracę w sklepie specjalistycznym. Bardzo wrażliwy, chyba trochę za bardzo ufny i.., łatwowierny. Szukał przyjaciół, przychodził  na spotkania modlitewne grupy Odnowy w Duchu Świętym. Bardziej jednak chyba aby nie być samotnym. Bardzo chciał mieć dziewczynę, był jednak tak wstydliwy, że nie wiedział jak się zachować gdy z którąś z panien rozmawiał. Patryk mimo swoich 35 lat nigdy nie zbliżył się do kobiety. Tutaj znalazł kolegów, którzy wprawdzie się modlili ale czy Bóg był w ich życiu na pierwszym miejscu? Tego nie wiadomo. Niektórzy byli rozwodnikami. Co pewien czas przedstawiali , przyprowadzali do jego wynajętego mieszkania niewiasty, które owszem wiele mówiły o Bogu ale chyba tylko mówiły. Pewnego razu Mirek przyprowadził  Sonię, niestety stan jej zdrowia (stwardnienie rozsiane) wymagał szczególnej troski, opieki. W domu (podobno) była skonfliktowana z  patologiczną rodziną, pogardzana, lekceważona, traktowana jako balast. U Patryka znalazła chwilowe schronienie. Ograniczała chorobą potrzebowała nieustannej opieki. Piotr przyjął ją do siebie aby zamieszkała przy nim, w sąsiednim pokoju. Po pewnym czasie Jackowi wyznał, ze mimo ograniczeń zakochał się  w Soni. Minęło kilka miesięcy, Sonia była już w ciąży. Patryk zdecydował się na ślub.

Jacka najbardziej jednak poruszyło jego wyznanie. – Wiesz? Jestem dziś najbardziej szczęśliwy od kiedy poznałem Sonię. Bynajmniej nie dla tego, że właśnie wziąłem ślub ale, że mogłem przyjąć Sakrament Komunii Świętej. To była największa udręka gdy przychodziłem na Mszę Świętą a nie byłem godny przyjąć Komunii. ... Wiem, moje małżeństwo będzie bardzo trudne. Chrystus też nie miał łatwego życia. Do tego umarł na krzyżu.  Ale przecież Chrystus zmartwychwstał!!!

ŻYCIE TOCZY SIĘ DALEJ - ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ ANIELSKIEJ -PORCJUNKULI W PANEWNIKACH

We wtorek, 2 sierpnia Franciszkanie Trzeciego Zakonu Świeckich zgromadzili się w panewnickiej  Bazylice św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi na uroczystej Eucharystii aby uczcić Matkę Boską Anielską w Jej święto –Porcjunkuli. To była mała kapliczka , schowana w głębokim lesie.

Waśnie przy tej zaniedbanej w lesie kapliczce do św. Franciszka Bóg powiedział „-Odbuduj mój kościół”. Św. Franciszek najpierw myślał, że chodzi o tę kapliczkę. Później zrozumiał, że chodzi o cały kościół  chrześcijański. 

Początki kaplicy sięgają  IV w. lecz wiadomo, że przeszła ona na własność benedyktynów już w VI w. Jest to mały budynek na prostokątnym planie z niewielką absydą. Benedyktyni wydzierżawili ją św. Franciszkowi w zamian za symboliczny koszyk ryb złowionych w strumieniu Tescio, dawany im co roku. Chcieli ofiarować Franciszkowi kapliczkę na własność, ale on, posłuszny zasadzie ubóstwa odmówił przyjęcia daru i prosił, aby zechcieli brać od niego symboliczny czynsz.

W kapliczce, w noc po Niedzieli Palmowej z 18 na 19 marca 1212 r. młoda Klara, która uciekła z rodzicielskiego domu, złożyła śluby zakonne, dając w ten sposób początek zakonowi klarysek.

W Porcjunkuli w 1216 r. św. Franciszek otrzymał od Jezusa Chrystusa, który znów przemówił do niego, odpust zupełny dla tych wszystkich, którzy po spowiedzi i przyjęciu Komunii świętej odwiedzą Kapliczkę. Przywilej ten potwierdzony został przez papieża Honoriusza III, który wyznaczył, iż udzielać się go będzie dnia 2 sierpnia każdego roku.

Obecnie kapliczka Porcjunkuli (cząsteczka) znalazła się  we wnętrzu okazałej  Bazyliki Najświętszej Maryi Panny od Aniołów.

Wyjątkowo sprzyjająca pogoda na dzisiejsze święto. Słonecznie, ciepło ale nie upalnie, dobre warunki dla osób starszych, często bardzo schorowanych, więc wszyscy tercjarze katowickiego regionu zgromadzili się w okazałej, panewnickiej bazylice aby wspólnie się modlić, dziękować Bogu za otrzymane łaski i prosić o pomoc w pokonywaniu trudności, o siły i zdrowie.  Niestety, nie wiele jest młodych tercjarzy. Ale też w Zarządzie Rady Regionalnej nie wiele młodych. W radach wspólnot prym wiodą najczęściej osoby daleko po sześćdziesiątce. Młodzi nie garną się do takich wspólnot.

Uroczystej Eucharystii w intencji braci i sióstr FZŚ  przewodniczył O. Prowincjał Antonin Brząkalik OFM w Katowicach. Podczas homilii przypomniał historię dzisiejszego, wielkiego święta.

Po mszy  przeszli do parku przy bazylice aby przy stajach różańcowych wspólnie dmówić Różaniec. Pogoda dopisała więc na zakończenie ojcowie franciszkanie ugościli tercjarzy kiełbaskami z grila.

LUDZIE

Nie każdy jest przyjacielem

Kto się nim mianuje

                                                                                              Imiona zmienione

Jarosław ma trzech synów. Córka, niestety w bardzo młodym wieku zachorowała na nowotwór, odeszła do wieczności.  Po jej śmieci swoje życie diametralnie zmienił . Czas  podzielił na modlitwę i pomoc potrzebującym. Umie zrobić wszystko. Kiedyś był kierowcą, rzemieślnikiem, mechanikiem. Jest bardzo uczynny. Właściwie nie ma rzeczy, której by nie umiał naprawić, nigdy nie odmawia  pomocy, gdy ktoś poprosi. Każdy dzień rozpoczyna mszą św., potem modlitwa różańcowa, którą najczęściej sam prowadzi w kościele. Osoby starsze, chore, które nie mogą same dojść do kościoła niejednokrotnie zawozi swoim samochodem. Na wieczór zawsze stara się aby jeszcze raz być na mszy św.  Czasem przychodzi do Jacka na kawę i ciastko. Czasem jadą razem na poranną mszę w hospicjum, którą sprawuje kapłan hospicyjny wyjątkowo w świetlicy obok sali terminalnie chorych . Niektórzy pacjenci, trochę silniejsi uczestniczą w Eucharystii siedząc na wózku, inni tylko słuchają  leżąc w swoich łóżkach.  

Marcin mieszka z  Alicją od kilku już lat. Oboje są po rozwodzie cywilnym.  Marcin oficjalnie nie pracuje, więc nie daje  nic na dziecko. Alicja też ma dzieci ale nie kontaktuje się z nimi. Mieszkają w jednopokojowym mieszkaniu. Bez zastrzeżeń przystępują do Komunii Świętej, chodzą na spotkania modlitewne, do różnych wspólnot- najczęściej Neokatechumenatu, przyjeżdżają do Czatachowy (podobno  przyjeżdża tam wiele osób zniewolonych przez złe moce). Zapewne żyją jak  brat ze siostrą. Jacek nie ma podstaw aby dochodzić. Joanna mieszka z synem i synową, opiekuje się wnukiem gdy tamci są w pracy. Nie wiedział, że Ola i Sława zaprosiły Joannę, Alicję i Marcina. Więc wyjął z szafki paczkę „dyżurnych” ciastek  do herbaty. Na wieczór Marcin i Sława o czymś długo rozmawiali  między sobą ale nie zwrócił większej uwagi. Ziarno rozdźwięku zostało zasiane.  W pierwszej chwili nie zwrócił uwagi.   

To nie ludzie, zatroskani 

o byt codzienny, chleb powszedni nasz

dokonali podziału miedzy narodami

Wartość człowieka poznaje się w ekstremalnych sytuacjach, warunkach

ŻYCIE TOCZY SIĘ DALEJ - PROLOG

Miało być pięknie

pozostało

serce rozhuśtane

ptak złowiony w sidło

trzepoce bezradnie

A miało być tak pięknie.... jak to się stało, że spotkanie tak dramatycznie  się skończyło. Przecież Tak Ola jak i Sława chciały zaśpiewać nie tylko dla ludzi ale i Bogu na chwałę. Podzielić się tym, co potrafią najlepiej. Wiele serca i trudu wszyscy włożyły w przygotowanie. Jedno słowo nieopatrznie napisane, źle zrozumiane zburzyło harmonię, ład.  Nagle coś zaczęło się układać inaczej. Najpierw miały przyjechać we czwartek aby wystąpić z repertuarem w Borku, potem gościć na moich urodzinach Jacka. Może dla tego, że cały czas kontaktowali się  jedynie pisaniem maili do siebie do tego po rosyjsku- Jacek wprawdzie znał ten język  niby dobrze ale nie wszystkie niuanse - natomiast wcale nie rozmawiali ani telefonicznie, ani nawet przez skype.  Nie wszystko można wypowiedzieć słowem pisanym. Gdzie powstał błąd? Przecież wszystko uczynił aby było jak najlepiej. Przecież z każdej strony była dobra wola, wiele trudu włożyli. Czemu wszystko  wyszło inaczej? Nagle coś się stało- wicher, trąba powietrzna przeszła, budowlę zmiotło. Wiara zbyt płytka? Budowle zbyt słaby miały fundament?  

Spotkali się o trzy dni później. Tyle radości i wdzięczności. Wystarczyło kilka słów aby stali się względem siebie bratem, siostrą.... Już nic nie miało zaburzyć radości spotkania....

Wieczorem poszli na spotkanie modlitewne.

Nie przewidzieli tylko jednego....