WIERSZ NIE PYTA O POGODĘ

Chorzowskie Muzeum w swoich salach gości miłośników sztuki, literatury, dobrej poezji. Tutaj przez wiele lat Barbara Dziekańska, poetka, muzyk, animator kultury przy dużym zaangażowaniu i współpracy Dyrektor Chorzowskiego Muzeum Ireny Białas  organizowała wieczory poetycko-muzyczne pt. „Wiersz nie pyta o pogodę”.

Po odejściu Basi do wieczności inicjatywę organizowania wieczorów poetycko- muzycznych pt. „Wiersz nie pyta o Pogodę”, przy współpracy z Panią Dyrektor  przejęli organizatorzy Portu Poetyckiego  Barbara Janas Dudek i Jacek Dudek.

W środę 12 listopada  w Muzeum w Chorzowie zgromadziło wiele młodych, utalentowanych poetów na spotkaniu  poetycko – muzycznym pt. „Wiersz nie pyta o pogodę” oraz  II Otwartym Turnieju Jednego Wiersza  im. Barbary Dziekańskiej. Prezentacje poetyckie Feliks Netz oraz Roma Jegor. Recital Mariola Konieczna, akompaniament  na gitarze klasycznej Jarosław Reclik.

W konkursie wzięło udział 24 autorów. W Jury w składzie: Feliks Netz (przewodniczący),
dr Sylwia Borowik i Jacek Dudek  przyznało następujące nagrody i wyróżnienia:

I miejsce – 300 zł i statuetkę ufundowaną przez córkę i męża Barbary Dziekańskiej, Aleksandrę Stańczyk i Lecha Dziekańskiego, otrzymał Mirosław Kowalski za wiersz „mech”

II miejsce- 200 zł otrzymał  Jan Baron za wiersz „ Sen o wypadającym zębie”

III miejsce – 150 zł otrzymała Ewa Olejarz za wiersz  „ Człowiek z trójpolówki”.

Jury wyróżniło utwory Patryka Chrzana, Katarzyna Berety i  Julii Chełminiak.

Jan Mieńciuk

Tekst i zdjęcia

                                  

              Nagrodzony wiersz Mirosława Kowalskiego

Mech

jeżeli naprawdę nie możesz

zawiesić w powietrzu skowronka

przyczep chociaż ćmę do sufitu

zabierz mnie cichcem na dzikie łąki

nie pozwól zostać strzępem materaca

wchłaniającym kolejne kroplówki

nie pozwól

jestem przecież leśnym mchem

i łaknę deszczu

przez uchylone okno

poślij w świat ogłoszenie:

pół szafki multiwitamin

i kompotów malinowych

oddam pilnie

za łyżkę wody z potoku

wszystkie brzozy chodzą tu w białych kitlach

roznoszą babie lato w ampułkach

nie domykaj okna

nadarza się szansa

ulecę stąd którejś nocy

spotkamy się w deszczu

po północnej stronie drzew