NIE BUNTUJ SIĘ SERCE

  

Niedziela, 28 lipca 2019 r. To już czwarta niedziela jak zostałem „uziemiony” przez chorobę.

Trzy niedziele (zamiast jednej) w szpitalu po operacji. Dzisiejsza niedziela jest pierwszą po wyjściu ze szpitala.  Niestety nie mogę jeszcze pójść do kościoła, więc biorę udział we mszy świętej dzięki transmisji telewizji Trwam z Jasnej Góry. 

Doświadczenia długiego pobytu w szpitalu, ograniczenie fizyczne po szpitalu odsłania ogromny problem złożonego chorobą człowieka oraz potrzebę kontaktu z drugim człowiekiem.

Każdemu w sposób szczególny dziękuję za odwiedziny w szpitalu oraz już po wyjściu ze szpitala, w domu. Szczególnie dziękuję ks. dr Marcinowi Niesporkowi za odwiedziny w szpitalu oraz po moim wyjściu ze szpitala przyjście do domu ze Sakramentem Pokuty i Pojednania oraz Komunii Świętej w miniony piątek (26-07), gdy byłem jeszcze bardzo osłabiony. To jest wielka Łaska i Dar. Pozwoliło wyrwać się z ogromnego chaosu, który mnie niszczył jak niewidzialna, destrukcyjna siła. Dziś, mimo ograniczeń zdrowotnych mieszka spokój i pogodzenie się z tym, co jest.

To prawda- za oknem tyle słońca i piękna, na niebie błękitnym białe chmurki.  

Powtarzam, więc kilka słów zapamiętanych z wiersza beskidzkiej poetki ludowej:

„...- Nie buntuj się serce, siedź / nie wszystko możesz dostać, choć ci wolno chcieć...”

Tak, więc Pan Bóg wie, co najlepsze dla mnie, ale i dla każdego jest.

Nie można tego zrozumieć bez cierpienia. Nie da się tego przyjąć bez Sakramentu Pojednania i Eucharystii.

Msza św. transmitowana z Jasnogórskiej Kaplicy Cudownego Obrazu była sprawowana m/in. w intencji  pielgrzymki z Tychów, która we czwartek przechodziła przez nasze miasto, Chorzów.

Kapłan podczas homilii nawiązał do czasu, który nas ogranicza oraz uzależnia nasze spotkania. Wszystko, bowiem musi być określone ściśle datą i godziną, każde spotkanie z drugim człowiekiem, odwiedziny. Tylko dla Pana Boga zawsze jest TERAZ, zawsze jest czas na modlitwę, na spotkanie z Jego Obecnością...  

A na niebie białe chmurki

łagodnie wieje wiatr

a ja siedzę w domu tak

przez okno patrzę na świat