KRONIKI ŚLĄSKIE - 2

czyli kartki z kalendarza

MEMENTO MORI

Tradycyjnie, pierwszy poniedziałek miesiąca - tym razem 4 lutego w chorzowskiej galerii sztuki MM odbył się wernisaż współczesnych dzieł sztuki artystycznej. Obrazy zaprezentował  Krzysztof Pisarek, którym nadał wspólny tytuł  "Stany przejściowe". Wyjątkowość artyzmu obrazów polega na tym, że to są fotografie wykonane w technice szarości lub czarno-białej. Przedstawiają proces rozpadania się skały, zmieniające się kształty piasku. Obok takich obrazów przechodzimy prawie codziennie nie zwracając na nie uwagi, na zjawiska, zmiany  w naszym środowisku, przyrodzie.  Pan Krzysztof zatrzymał w kadrze tę ulotność chwili. Wszystkie fotografie mówią: "Memento mori". Wszystko przemija, skała stopniowo rozkłada się na mniejsze i mniejsze odłamki. Piasek zmienia kształty pod wpływem wiatru, deszczu, strumienia wody, dotyku stopy.

Autor tych niezwykłych obrazów jest Rzeszowianinem, od 2004r. prowadzi zajęcia
z fotografii na wydziale sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Mówiąc o obrazach wyznał,
że są efektem uważnego oglądu rzeczywistości - skała kamieniołomu, która wydaje się tak bardzo trwała, z biegiem czasu zmienia kształt. Systematycznie fotografując ten sam krajobraz można zobaczyć jak wszystko się zmienia. Wszystko przemija, jest stanem przejściowym, tak jak i nasze życie. 

Na otwarciu wystawy był obecny pełnomocnik Prezydenta Miasta Chorzów Jerzy Bogacki, Dyrektor Chorzowskiego Centrum Kultury Antoni Sobczyk. Przybyło sporo gości. Warto, wystawa bardzo ciekawa.   Tak jak krajobraz zmienia się z upływem czasu, skała kruszeje, tak i my zmieniamy się pod wpływem doświadczeń, przeżyć, upływu lat.

"MEMENTO MORI".

ZATRZYMAĆ CHWILĘ W KADRZE

Czwartek, 7 lutego - spotkanie Komisji Fotografii Krajoznawczej przy Oddziale PTTK
w Chorzowie. Komisja, którą założył śp. Erwin Mecha, powstała  w 1985r. Przez dłuższy czas była to nieduża grupa osób zafascynowanych fotografią w plenerze. Obecnie Prezesem jest Mirosław Majewski, który z innymi instruktorami fotografii krajoznawczej PTTK: Czesławem Polańskim, Piotrem Joszko, Romanem Kucią, organizuje spotkania komisji,
na które przychodzą osoby zamiłowane pięknem krajobrazu, chcą zatrzymać  w kadrze ulotność chwili. Autorzy prezentują swoje prace na papierze lub na ekranie za pomocą rzutnika, a instruktorzy omawiają ich jakość, podpowiadają co można by poprawić, które kolory wyeksponować, jak wykadrować obraz tak aby był ciekawszy, pokazywał najważniejsze szczegóły prezentowane na tym zdjęciu.  W okresach wiosennych i jesiennych są organizowane otwarte grupowe wyjazdy w plener, podczas których instruktorzy pokazują techniki i zasady wykonywania zdjęć.  Głównym celem jest  popularyzowanie świadomego fotografowania w trakcie wycieczek krajoznawczych. W ubiegłym roku były cztery wyjazdy miłośników fotografii oraz instruktorów.  Najładniejsze zdjęcia są  prezentowane podczas wystaw fotograficznych. W bieżącym roku wernisaż wystawy zdjęć poplenerowych odbędzie się 22 kwietnia w Miejskim Domu kultury w Chorzowie Batorym. 

ZAMYŚLIENIA O ŻYCIU I ŚMIERCI

    Piątek, 8 lutego - w Centrum Afirmacji Życia przy Hospicjum w Chorzowie Batorym profesor zwyczajny dr hab. Tadeusz Sławek, rektor Uniwersytetu Śląskiego w latach 1996-2002 wygłosił wykład p.t. „Pusta jajka skorupka. Kilka opowieści o życiu i śmierci”. Rozwijając temat o życiu różnych form - człowieka, zwierząt,  roślin zastanawiamy się
nad życiem, jego sensem. Zajęciem głównym każdej istoty, tak i człowieka jest przede wszystkim jedzenie i sen - zwierzęta też to w sobie mają. Człowiek jest jednak czymś więcej Wszystkie inne istoty po prostu istnieją, przemijają. Tylko człowiek został obdarzony wielkim umysłem przez samego Stwórcę.  Pozostaje pytanie jaki użytek czynimy z "wielkiego rozumu" -  do jakiego użytku Bóg powołał umysł człowieka?  Szczególnym błędem kultury zachodu było rozdzielenie ciała i duszy.  Nie ulega wątpliwości, że nasza cielesność jest rzeczą podstawową w życiu. "Natura i życie polega na nieustannym tworzeniu, niestety również na nieustannym zadawaniu męki i śmierci". Życie jest siłą, która nakazuje rosnąć, rozmnażać się.  Szekspir twierdzi, że "dzieje człowieka, to historia walki o pustą jajka skorupkę". Dzieje historii człowieka są niezrozumiałe, który obdarzony wielkim rozumem produkuje tak straszne rzeczy jakimi są zdrady, morderstwa, konflikty, wojny. W świetle takiej historii spotykamy się z absurdalnością naszego życia.  Etyka wybiera drogę najdłuższą mimo męki, cierpienia, polityka  natomiast unika. Według Szekspira polityka zawsze wybiera najkrótszą drogę, dlatego nigdy nie będzie etyczna, owszem usiłuje zachowywać pewne normy, nie mniej jednak między polityką a etyką zawsze będzie istniał rozdźwięk, pęknięcie. Starożytni Grecy, szukający porady idą do martwych, z perspektywy  wieczności wszystko widzi się inaczej.

Śmierć jest wewnątrz nas, momentem finalnym naszego życia powinna być wdzięczność, podziękowanie. Wdzięczność jest bowiem świętowaniem istnienia. Moment finalny winien być momentem podziękowania - nawet mimo bólu, cierpienia, konieczności przejścia na drugą stronę rzeczywistości. A może właśnie dlatego, że wieczność obiecano nam. 

Dzieciństwo moje –

Czysta kartka

Oczy szeroko otwarte

Ufają Bogu – dobro zwycięży

Młodość – szalona i dzika

Kartka na pół zapisana, pomięta

Ślady wina, pocałunków kradzionych

I czegoś tam jeszcze

Słońce wysoko w zenicie

W trudzie i znoju codzienność nasza

Wieczorami zmęczeni padamy do łoża

Wszystko jest ważne - logika, gesty, każde słowo

Na miłość wciąż miejsca za mało

Dzień się nachyla ku zachodowi

Wiatr jarzębinę kołysze czerwoną

W koszu dojrzałe owoce

Babie lato wąwozami płynie

Idę dąbrową – popołudnie niedzielne

Słońce nad horyzontem – liście sypią się czerwone

Tu przed laty biegłem ścieżyną

Śpiew słowika witał, taniec jaskółki nad głową

 Jesienina wiersz śpiewam po cichu:

„ Nie żałuję, nie wzdycham, nie wołam

Wszystko minie jak jabłoni białych dym”

Błogosławiony bądź Boże Wszechmocy

Że dałeś nam życie, wieczność obiecałeś nam.

                                                                                                Jan Mieńciuk