Dwie dłonie trzymają
pulsujące źródło,
krew szybciej bije,
chuć się budzi.
Och, gdyby tak
z brązu popłynęło życie –
dzieci rodziły się częściej,
świat młodniał.
Bo Eros osłabł,
Kupidyn znużony,
a potrzeba nowych znaków,
nowych energii.
Niech rzeźba
przemieni nas w źródło,
niech młodość rodzi młodość,
by świat trwał.
2 października 2025
Jan Mieńciuk
Zdjęcie własne.
Gdy otwieram
komputer
czy można się
modlić
w przestrzeni
wszechświata
serce zwrócone
Który Jest
usłyszy ciche
wołanie
nie wiem
ale ufam
Który Jest ma
w dłoni
wszechświat
cały
zna myśli
zna drgnienia
serc najcichsze
Wieczorną
Liturgię Godzin
otwieram w
komputerze
przy świecy
migotliwym płomyku
Psalm
Dziękczynny
zaśpiewam
Przedwiecznemu
Który Jest
za przyjaciół
za ludzi dnia
codziennego
spotykanych
w słońcu i
deszczu
za dobroć
i serce
że czasem mogę
usłyszeć
szczerą prawdę
o sobie
jak cierpki
napój
co oczyszcza
aby w Prawdzie
widzieć świat
i ludzi
Piękna i dobra nie
można zmierzyć
wartością wymierną
źrenicy błysk
serca rytm
uśmiech na twarzy
wdzięczność
nie można kupić za
pieniądze
bliźniego dar.
30.09.2025 14:32
Jan Mieńciuk
Niebo południowe granatowieje
słońce chłodniej świeci
jabłonie dźwigają czerwień owoców
Wiatr cicho trąca tatarakiem
blask słońca na tafli stawu pomarszczony
mówi o mijaniu naszych dni
Tyle było zdarzeń
każdy dzień
w słońcu w deszczu
Podróże w kraje słońca
zachwyt pięknem obrazów
w Galerii MM poezja i muzyka
W Porcie Poetyckim
poeci żagle swoich wierszy
wysoko na maszty wznoszą
|
Wieczorne niebo zachmurzone
wionęło chłodem
zgasły ostatnie blaski lata
Była wiosna było lato
jesień mówi nam
wszystko ma swój czas
Tak nasze życie
za młodością lata dojrzałe
potem czas srebrzy skronie
Wszystko mija i przemija
pozostanie tylko
muzyka i poezja.
Chorzów, poniedziałek, 22 września 2025 18:20
Jan Mieńciuk
Zdjęcia własne
W sobotę, 20 września, w Miejskiej Galerii
Sztuki MM w Chorzowie odbył się poranek poetycki. Tym razem gospodarzami
spotkania byli Jolanta Drosdzol
oraz Andrzej Sodowski.
Wydarzenie uświetniła grą na wiolonczeli Ilona
Bloch-Fijoł, nadając całości wyjątkowego nastroju.
Autorzy, prezentując swoją twórczość,
opowiedzieli o genezie powstawania wierszy. – Czasem ktoś proponuje: napisz coś wierszem o tym czy o tamtym.
Ale to tak nie działa – podkreślała pani Jolanta. – Każdy wiersz zawiera bowiem falę emocji i refleksji nad światem,
otoczeniem, naszą codziennością.
Jolanta
Drosdzol – absolwentka bibliotekoznawstwa i informacji naukowej
Uniwersytetu Śląskiego, nauczyciel dyplomowany i biblioterapeuta, wykładowca na
Uniwersytecie Trzeciego Wieku w Chorzowie. Łączy swoje pasje – malarstwo i
poezję – z codzienną pracą zarówno z dziećmi, jak i seniorami. Traktuje je jako
formę terapii, która koi duszę i pomaga uwolnić nagromadzone emocje.
Andrzej
Sodowski – chorzowianin, emerytowany inżynier budownictwa, a zarazem
malarz, szczególnie ceniony za obrazy śląskich krajobrazów i kwiatów, którym
poświęca niemal cały wolny czas. Był liderem Chorzowskiej Grupy Plastycznej Krajcok’12 od jej założenia aż do 25
stycznia 2023 roku. Autor ponad trzydziestu wystaw indywidualnych i wielu
zbiorowych. Zawsze ma przy sobie kartkę i ołówek lub długopis, by zapisać myśl,
która nagle przyjdzie mu do głowy. Zdarza się, że notuje je nawet w nocy, przy
świetle lampki nocnej – bo, jak mówi, „nocą
obrazów się nie maluje, ale wiersze same się rodzą”. Nad zapiskami nie
pracuje wiele – zostawia je w formie niemal pierwotnej, z zachowaną świeżością
chwili.
Podczas spotkania oboje poeci zaprezentowali
swoje utwory, w których pobrzmiewała refleksja nad pięknem jesieni i
przemijania. Przypomnieli, że warto cieszyć się tym, co mamy – bo czas, jaki
jest nam dany, zawsze jest piękny.
Tekst, zdjęcia, filmy:
Jan Mieńciuk
KOMISJI FOTOGRAFII KRAJOZNAWCZEJ
Komisja Fotografii Krajoznawczej działająca przy
PTTK w Chorzowie została oficjalnie zatwierdzona przez Zarząd Główny w 1985 r.,
choć faktyczną działalność rozpoczęła
w 1987r.
Od piętnastu lat jej członkowie przyjeżdżają na
początku września – w piątek, sobotę i niedzielę – do Ośrodka Harcerskiego w
Kucobach, należącego do chorzowskiej chorągwi ZHP. W tym roku KFK obchodzi
jubileusz piętnastej rocznicy gościnnego pobytu w tym miejscu. W tym roku był
to pierwszy piątek, sobota i niedziela- 5,6 i 7 września 2025r.
Spotkania rozpoczynają się w piątkowy wieczór
przy ognisku – wspomnieniami z plenerowych wyjazdów, anegdotami, żartami i
pieśniami harcerskimi. Wielu uczestników było kiedyś harcerzami, działającymi w
hufcach młodzieżowych, a niektórzy nawet brali udział w budowie obecnego
ośrodka wypoczynkowego.
„Według kronik ośrodka, 22 czerwca 1987 r.
harcerze z Hufca ZHP Chorzów natrafili tu, na leśnej polanie, na zdewastowaną i
nieczynną leśniczówkę ‘Stare Kucoby’ oraz dużą stodołę z dwiema przybudówkami.
Już w lipcu i sierpniu tego samego roku – dzięki staraniom hufca – około 500
dzieci i młodzieży z Chorzowa spędziło tu wakacje pod namiotami. Budynki były w
opłakanym stanie: bez okien, pieców, prądu, z dziurawym dachem i przegniłymi
stropami. Ale dla harcerzy lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych był to
impuls do jeszcze większego zaangażowania. Instruktorzy i harcerze wykonywali
niemal wszystkie prace własnymi siłami. Komenda Hufca podjęła decyzję o
utworzeniu stałej bazy, a opiekę nad miejscem powierzono państwu Ewie i Markowi
Niziołkom, którzy zamieszkali tu tymczasowo w skromnych warunkach.”
Dziś od tamtych wydarzeń minęło już 38 lat.
Ówcześni młodzi harcerze mają rodziny, dzieci, a niektórzy nawet wnuki, ale
wciąż tu wracają. Ośrodek działa przez cały rok i szczególnie latem tętni
życiem. Posiada pełne zaplecze gospodarcze, w budynku jest 33 miejsca
noclegowe, a piece węglowe zastąpiono centralnym ogrzewaniem. W domkach
kempingowych mieści się dodatkowa baza noclegowa. Państwo Niziołkowie są dziś
na emeryturze, lecz pan Marek wciąż często odwiedza ośrodek, podkreślając jego
urok, czyste powietrze i schludne pomieszczenia. Zachowane piętrowe łóżka
dodają miejscu charakteru.
Każdego roku po śniadaniu uczestnicy wyjeżdżają
samochodami na fotograficzne plenery do pobliskich miejscowości. W tym roku
celem był Wieluń – miasto, na które 1 września 1939 r. spadły pierwsze bomby
niemieckich samolotów, rozpoczynając II wojnę światową. Zachowane ruiny
kościoła i zamku są przejmującym świadectwem tamtych wydarzeń.
Wybrane zdjęcia, m.in. ruin bombardowanych obiektów, zostaną zaprezentowane na
okolicznościowych wystawach KFK.
Po obiedzie odbywa się tradycyjny spacer z
aparatami po najbliższej okolicy. Wieczorem znów płonie ognisko, rozbrzmiewają
piosenki przy gitarze i do późna toczą się rozmowy. Pogoda sprzyja – nikt nie
chce siedzieć w pokojach.
Trzeciego dnia, po śniadaniu, uczestnicy udają
się na jeszcze jeden spacer po okolicznych lasach. Choć jesienny las nie jest
tak rozśpiewany jak wiosną, zawsze urzeka swoim pięknem i nastrojem.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
